Nominacja do Nagrody im. Macieja Płażyńskiego

Ruszyła III Edycja Nagrody im. Macieja Płażyńskiego dla dziennikarzy i mediów służących Polonii. W tym roku staram się o tę Nagrodę. Temat jaki wymaga wsparcia to Polacy na Syberii. Mieszkają tam także Mazurzy, którzy mówią o sobie - jesteśmy Polakami. Mało kto już dziś o nich pamięta, dwie wsie jakie odwiedziłam istnieją nadal a jedna z nich (ze 120 letnią historią ) jest u kresu istnienia... Zachęcam do przeczytania artykułu i wysyłania zgłoszenia dając tym samym szansę na dalsze opracowanie materiałów przywiezionych ze Znamienki i Aleksandrowki. Nagroda będzie przyznana w kategorii – dziennikarz krajowy publikujący na tematy polonijne, to własnie moja kategoria kategoria : dziennikarz krajowy publikujący na tematy polonijne tytuł: BLIŻEJ MONGOLII NIŻ RESZTY ŚWIATA tytuł prasowy: RODACY pismo z Syberii wydanie nr.2 z 2013 r. data wydania 12 grudnia 2013 r. Informacja o nagrodzie im. Macieja Płażyńskiego http://nagrodaplazynskiego.pl

Witam Serdecznie Pozdrawiam dziękuję Wszystkim, którzy zechcieli wesprzeć moją nominację. To bardzo ważne by Polacy z tak odległej części świata budowali Pomost miedzy sobą ... W swoich programach opowiadam o Polakach rozsianych po świecie a także o Mazurach na Syberii , którzy mówią o sobie, że są Polakami, W swoim Zielonym Archiwum Mówionej Historii tworzę program cyfryzacji warsztatu ginących rzemiosł i jest tam miejsce dla Polonii i Mazurów z Syberii. Wspomagam obecnie nowo powstające radio polsko - włoskie Radio Klik. Moja audycja Program Pomost powstaje dzięki wsparciu ludzi dobrej woli, wysiłkiem społecznym mojego stowarzyszenia Zielone Dzieci, jestem nie tylko redaktorem ale wydawcą, realizatorem ale także całą redakcją – ten sposób pracy i trudności z nią związane przybliżają mnie bardzo do specyfiki pracy dziennikarzy polonijnych. Może właśnie dlatego umiem ich zrozumieć lepiej gdyż chcąc realizować swoją dziennikarską misję bywam w takim samym położeniu jak oni.

W ubiegłym roku odbyłam na jesieni podróż na Syberię i dokonałam wielu wstępnych badań. Mam zamiar zachować unikatowe dziedzictwo kultury dawnych Mazurów stanowiące także dokumentacją 2 tygodniowych seminariów jakie tam prowadziłam z hortiterapii i etnobotaniki. Zajęcia językowe dla wspaniałych nauczycieli, młodych i otwartych także na tematykę edukacji ekologicznej uważam za niezwykle potrzebne. Efektem wizyty na Syberii w Chakasji jest szereg publikacji ale istotny jest dla mnie szczególnie artykuł pt. \" Bliżej Mongolii niż reszty świata\" pochodzący z pisma Polaków z Chakasji \"Rodacy\" nr.2 z 2013 r.

Pismo to uratowaliśmy i po 15 latach nadal posiadając ciągłość wydawniczą jest dostępne dla mieszkających tam Polaków. To była trudna walka o środki finansowe dodam tylko na druk, wszyscy dziennikarze pracują w redakcji społecznie. Mieszkałam wśród Polaków w Abakanie, Minusińsku oraz pracowałam w szkole w Znamience i pokazywałam najstarszym babciom w Aleksandrowce moje Mazury. Te obrazki stanowią piękną kartę mojego reportażu.

Niezapomniane wrażenie ciepła z wizyty w domu dawnych mieszkańców z Mazur, rodziny Baptystów. Urodziłam się w Polsce, na Mazurach w Mrągowie i zajmuje się działalnością zupełnie odbiegającą od nurtu współczesnego dziennikarstwa, moją pasają jest hortiterapia ( ogrodoterapia) a także ochrona niezwykłych obrazów sztuki wielokulturowych Mazur. Ten kontakt udaje mi się podtrzymywać i cieszy mnie to ogromnie. Byłam \"Bliżej Mongolii niż reszty świata \" a mieszkańcy Syberii, Polacy z Abakanu, Minusińska oraz Omska i Krasnojarska a także Mazurzy ze Znamienki stali się moimi sąsiadami. Wykonaliśmy rzecz niezwykłą w ciągu 4 dni przygotowałyśmy z p. Ewą Piotrowicz, która towarzyszyła mi w tej wizycie - uczniów polskich klas do wystawienia inscenizacji Mazurskiego Święta Plonu. Posiadam nagrania, gdzie wszyscy on mówią o marzeniach, o swoim życiu na obczyźnie, sukcesach i porażkach. Obdarzają zaufaniem i swymi doświadczeniami. Wierzę, że zdążę utrwalić ich niezwykłą historię tak by zostali z nami na dłużej… dzieląc się refleksją przesyłam materiał z Abakanu.

Pozdrawiam Zofia Wojciechowska